Christmas in Nepal

Namaste!


Onderstaand verhaal kon ik helaas niet eerder plaatsen omdat de elektriciteit (en dus ook het internet) vaak uitvalt in Nepal.

Tijd terug dat ik iets van me heb laten horen. Het Nepal avontuur begint eerste kerstdag. Na een goede vlucht heb ik in de arrival hall op Martin gewacht. Na een paar uur gewacht te hebben hoorde ik steeds meer mensen om me heen Nederlands spreken: het vliegtuig vanuit Nederland was blijkbaar aangekomen. En gelukkig: ze hadden Martin meegenomen ;-)

De eerste paar dagen lekker rustig aangedaan. Kathamandu wat verkend, Swayambhunath ( Monkey Temple) bezocht. Wat zijn naam dankt aan, inderdaad, monkeys. Mijn grootste vrienden na het -apen sloopten onze tent in Botswana- avontuur. En ook dit keer zat het me niet mee. Had ik net een stukje kokos gekocht maar nog voordat ik er een hap van kon nemen sprong er al een aap voor me. Ik schrok hier zo van dat ik mn stukje kokos liet vallen, die t aapje vervolgens snel op pakte en er mee weg rende. Dag kokos.

Na een paar dagen Kathmandu zijn we met de (toeristen)bus richting Pokhara vertrokken. De busreizen zaten ons niet heel erg mee in Nepal. Deze eerste rit stopte de bus namelijk na een uurtje onderweg te zijn. Geen idee wat er aan de hand was. Na een tijdje bleek de motor stuk te zijn en de bus niet meer verder te kunnen. Er zou een andere bus komen om ons verder te vervoeren. Na ongeveer een uur was die bus er en werden de passagiers en tassen in de andere bus gestopt. Viel mij alles mee dat er een vervangende bus kwam..
Na een lange rit kwamen we aan in Pokhara, waar het, tegen verwachting in, aangenaam warm was. Pokhara was een fijne plek. Veel tentjes waar je kon eten en shoppen. En een beetje het hippie paradise kreeg ik het idee. We hadden ook nog eens geluk want die week was er het Pokhara Festival. Overdag stelde dit niet veel voor, maar ’s avonds speelden er wel leuke coverbandjes. Ons plan was dan ook om hier oud en nieuw te vieren. Helaas regende het oudjaardag dag, dus dat festival op een grasland leek ons niet zo’n goed plan. Uiteindelijk hebben we het in een barretje gevierd, maar eerlijk gezegd stelde het niet veel voor. Waar we in Nederland met zn alles aftellen tot 12 uur ging in de bar in Pokhara ineens het licht uit, gevolgd door gejoel. Blijkbaar was t 12 uur… een halve minuut later gebeurde hetzelfde in een naastgelegen bar, de horloges stonden blijkbaar niet helemaal gelijk. Tot mijn teleurstelling hadden ze niet eens vuurwerk! Wel even een verschilletje met de voorgaande 22 jaar dat ik oud en nieuw vierde ;-) Maar gelukkig werd dit alles een dag later goed gemaakt! Op nieuwjaarsdag was er namelijk wel vuurwerk, maar volgens mij was dit ter afsluiting van het Pokhara Festival. Maar dat maakte mij verder niet veel uit: ik heb evengoed mn vuurwerk gehad, was t een dagje later.

Na een week in Pokhara te zijn verbleven waarin we veel gewandeld hebben en zijn wezen paraglyden, was het weet tijd om verder te gaan. Dit keer was de bestemming Lumbini (de geboorteplaats van Siddharta Gautama, de Boeddha). Naar Lumbini ging alleen een lokale bus, dus die hebben we genomen. In de Lonely Planet staat dat met de lokale bus reizen in Nepal voelt alsof je in een sardineblikje zit. Ik kan je vertellen dat dat een juiste beschrijving is. Gelukkig hadden wij een zitplaats. De bus wordt namelijk zo vol mogelijk gestopt, iedereen staat dus tegen elkaar aan gepropt. En na een uurtje ben je dat wel zat lijkt mij. Verder blijft de bus heel langzaam rijden omdat ze overal langs de weg nog meer mensen proberen mee te krijgen in de bus. En het zat ons weer mee, we kwamen in een buschauffeurs staking terecht. Dat schijnt hier wel vaker te gebeuren in Nepal. Na ongeveer een uur werd ons verteld dat de politie onderweg was om de staking te stoppen. En zo geschiedde. Vele uren en bijna een blaasontsteking (ik dacht, we zijn er bijna, ga ik dan wel naar de wc) verder kwamen we dan eindelijk aan in Lumbini!
Lees: Echt in the middle of nowhere, waar de klok 50 jaar terug is gedraaid. Opzich is dat niet zo erg als het zomer is, en lekker warm. Maar laten Martin en ik nou het geniale plan gehad hebben om Nepal in de winter te bezoeken. Waar het vooral in Lumbini koud is! Het hostel natuurlijk nauwelijks geïsoleerd waardoor de binnen temperatuur niet veel verschilde dan de buitentemperatuur. Wij zaten dus letterlijk wolkjes uit blazen als we aan het ademen waren. Lumbini heeft maar 1 attractie en dat is een groot park met allemaal tempels. Na daar eens paar uur doorheen gewandeld te hebben hadden we alles wel gezien. Daarnaast kreeg Martin trek omdat hij alle tempels zo op Chinese restaurants vond lijken ;-)

Na 2 dagen Lumbini dus weer zsm weg. Wederom met lokale bus => bestemming Chitwan National Park. Na een tijdje stopte de bus weer en kwam de chauffeur uiteindelijk met besmeerde handen wat gereedschap halen. Oh oh, wat nu weer? Dit keer was er iets mis met het wiel. Na een tijdje gesleuteld te hebben was het wiel denk ik weer gemaakt want de chauffeur ging zitten en startte de motor weer.

Eenmaal aangekomen in Chitwan merkten wij dat het weer daar gelukkig aangenaam was. Ons laatste weekje samen was inmiddels aangebroken, dus naast wat safaritochten (o.a. op de rus van een olifant!) hebben we ook lekker gerelaxed.

Uiteindelijk moesten we weer terug naar Kathmandu waar we nog 2 rustige dagen in Kathmandu hadden, en dit keer was het een stuk warmer dan met kerst! Busreis ging overigens weer niet geheel vlekkeloos, dit keer stonden we in de file omdat er een busongeluk was gebeurd. Die bus was letterlijk ondersteboven van de weg, naast de rivier terecht gekomen. Bus reizen kunnen hier dus ook nog eens heel gevaarlijk zijn!

En dan is morgen t sprookje alweer voorbij. In de ochtend zal ik naar Bangkok vliegen en ’s middags vliegt Martin weer naar Nederland. Weer een afscheid op mijn reis, maar dit keer de moeilijkste. Het zal wel weer even wennen zijn in mn eentje…

Maar gelukkig is t wel mooi weer in Bangkok! ;-) Vanaf daar de volgende keer meer!

xxxx

Voor foto's: http://annabel87.hyves.nl/album/60117505/Nepal/b1efA7H5/