De avonturen van Tessel en Annabel op vakantie

Dag vriendjes en vriendinnetjes

Zoals ik de vorige keer al schreef hadden we het plan om wat dingen in het noorden van Botswana te bekijken, en dit hebben we gedaan. Laat ik bij het begin beginnen.

Op donderdag 25 februari zouden Tessel en ik voor 2 weken naar t noorden vertrekken. We zouden het tentje van ernst meenemen e vooral veel kamperen, Botswana is namelijk niet echt een backpackers land, dus alles is redelijk duur hier. De dag voor vertrek hadden we bedacht dat het misschien wel een slim idee was om het tentje van ernst nog even thuis op te zetten om te kijken of alles compleet was. Eg blij dat we dit gedaan hebben, het bleek namelijk zo te zjn dat er alleen maar een binnentent aanwezig was. Naast het mooie warme weer wat we vaak hebben in Botswana, is he p dit moment ook regenseizoen, dus er kan nog wel eens een buitje vallen. We zijn dus nog maar even naar het winkelcentrum gegaan om te kijken voor een tent. Gelukkig hadden ze wat tentjes staan, dus heb ik maar een tentje gekocht.

De volgende dag vertrokken we. De wekker stond al vroeg, om 5 uur. Het zo namelijk een lange rit worden. We hadden onze Syska, onze taxichauffeur de dag ervoor nog gevraagd of het mogelijk was om ons zo voeg naar het busstation te brengen, en dat was mogelijk. Om 5.15 belde Syska al helemaal uit zichzelf op. Op dat moment had hij al een ritje, dus hij kon ons rond een uur of 7 wegbrengen. Uiteindelijk kwam hij nog wat later, dus om 9 uur zaten we in de bus, achteraf hadden we de wekken dus wel wat later kunnen zetten.. Maar goed, we zaten in de juiste bus. Radio open, rampjes op 10 en gaan, op naar Francistown. Rond half 1 kwamen we daar aan. We hebben daar even geluncht en zijn ten in de combi richting Nata gestapt. Om een uur of 4 kwamen we da eindelijk aan in Nata. We verbleven daar in de Nata lodge. Wat er erg mooi uitzag. Na het tentje opgezet te hebben hadden we wel een biertje verdiend dachten wij zo. Onder het genot van een biertje bedachte wij ons wat we de komende 2 dagen hier zouden gaan doen. Eerst een relaxdagje bij het zwembad, en de andere dag naar de Makgadikgadi Pans (zoutvlakte), de grootste trekpleister van Nata. De regen gooide helaas roet in t eten. Die avond begon het namelijk met regenen en dat heeft zo’n 2 dagen geduurd. De eerste 2 dagen van onze vakantie zijn dus ook letterlijk in het water gevallen. Wel hebben we in deze dagen ons filmdebuut gemaakt. Vanaf nu zijn wij te zien in een promotieprogramma ter bevordering van het toerisme op BTV (Botswana TV)

De laatste dag in Nata stopte de regen gelukkig, dus konden we ook nog naar de Pans. Het was daar dor de regen wel erg nat, dus we konden niet ver de Pans in. Maar we hebben wel een mooie, romantische zonsondergang mogen aanschouwen.

De 2 dagen hiervoor, dat we ons een beetje verveelden, hadden we bedacht dat we wel middelbare school jongetjes konden gaan versieren die met een paar dagen ook naar Chobe gingen, zodat we van hun een lift konden krijgen.. Helaas hadden we nog niet veel geluk hiermee. Maar de laatste dag gingen we samen met 3 andere mensen naar de Pans. Een zoon (Mark) en zijn ouders (John en Ann, oorspronkelijk uit the UK, maar wonen nu voor 2 jaar in Botswana) bleek later. Op de Pans raakten we in gesprek, en wat bleek, zij gingen de volgende dag ook naar Chobe safari Lodge in Kasane. Dit was onze kans. Maar stelletje chickens dat wij waren: hoe? en (wie?!) zou gaan vragen of wij een lift van hen konden krijgen. Na een tijdje hierover gefilosofeerd te hebben kwam de jongen (Mark) naar de bar. Het was niet al te gemakkelijk om oogcontact me hem te krijgen, maar na een tijdje lukte dat toch, hij kwam even bij ons staan, ik bood hem meteen maar een biertje aan, dan zou ie wel wat langer blijven hangen. En dit lukte! Na een gezellige avond hebben wij het voor elkaar gekregen dat hij aan zijn ouders ging vragen of wij de volgende dag met hen mee mochten rijden. En dit mocht!

Chobe
De volgende dag stapten we dus bij Ann en John in de auto. Met ons 2e en onze backpacks erbij was het wel een beetje krap, maar alles beter dan de busreis die we anders zouden moeten afleggen. Onderweg naar Kasane kwamen wij veel olifanten langs de weg tegen. We kwamen die dag laat in de middag aan in Chobe.

De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt over de Chobe rivier. Deze rivier scheidt Botswana en Namibie van elkaar. Ook hebben we het Chobe National park vanaf het water gezien. Dit zorgde voor mooie plaatjes van nijlpaarden, krokodillen, giraffen en nog meer olifanten.

De dag daarna hebben we een gamedrive door het Chobe park gemaakt. Hier hebben we wederom veel olifanten gspot. Chobe heeft zo’n 120.000 olifanten. Tessel en ik hebben een beetje opgelet en wij hebben het idee dat we ze alle 120.000 gezien hebben…

Op de derde dag wilden we een trip naar de Victora Falls boeken, maar voordat we dat konden doen moest er eerst even gepind worden. Wij gingen dus Kasane in m te pinnen. Helaas lukte het ons bij geen ene bank om geld te krijgen. Er was geen 1 bank in Kasane die ons pinpas accepteerde. Ook konden we niet in het hotel betalen met onze pas. Het begon er dus erg sterk op te lijken dat het einde vakantie was, omdat we geen geld meer hadden, en dat we dus terug naar Gabs moesten.

Onze Engelse vrienden waren op de hoogte van onze problemen en boden ons aan om geld van hen te lenen. Dit deden we natuurlijk liever niet, maar om de bus naar Gabs te betalen zou dit toch wel moeten. Ook konden we met hun mee terug naar Francistown rijden, waar een bank was waar wij konden pinnen, dan konden we hun meteen terug betalen.

Attack of the monkeys
De laatste dag in Chobe begon weer eens bewolkt. Tessel was alvast naar de bar gelopen, en ik was nog mn spullen aan het pakken bij de tent. Ik zat naast de tent op het hekje een koekje te eten toen ik een stelletje apen uit de bomen zag komen (ik had ze wel vaker bij de bar gezien, maar nooit bij de tent). Ze zaten dra heel schattig met zn allen, elkaar een beetje te vlooien enzo. Toen vond ik het nog best grappig… Uiteindelijk kwam er zelf eentje heel dicht bij de tent (zie foto hieronder), maar toen hij mij zag was hij toch weer snel weg. Na mn koekje opgegeten te hebben pakte ik nog wat dingen uit de tent, ritste de tent dicht, en liep weg, op weg naar de bar. NA een paar stappen leek ik het geluid van de rits weer te horen, ik zag wat apen rond de tent, dus liep even terug om te kijken wat er aan de hand was. Toen ik dichterbij de tent kwam zag ik dat 1 van de apen de tent had open geritst. Net op dat moment kwam er een andere aap op mij afgerend en deze werd wel heel agressief. Ik schrok hier nogal van, dus hield maar afstand (ik had gene zin in een apenbeet), en op hetzelfde moment dat de agressieve aap mij aan t afleiden was zag ik het andere aapje met onze appels de boom in verdwijnen. Die aap had dus gewoon zelf de tent opengerist, apells gepakt, en had nu een feestmal in de bomen.

Ik liep naar onze Engelse vrienden die naast ons stonden op de camping om het verhaal te vertellen. Het bleek dat de apen ook al heel wat van hen gestolen hadden. John liep vervolgens met mij mee om te kijken of er niet nog een aap in de tent zat. Nadat de tent weer dicht was zijn we maar een tijdje bij de tenten blijven zitten. De apen bleven erg dicht in de buurt en het leek alsof ze nog niet klaar waren met hun spelletje. John had inmiddels een stol gepakt waarmee hij de apen op afstand probeerden te houden. Na een tijdje begon het te regenen. Toen hielden de apen het ook maar voor gezien. We hebben een tijdje bij de bar gehangen en uiteindelijk kwam het zonnetje weer. Dus toen nog een tijdje bij het zwembad gezeten. Van het geld dat we van onze Engeles vrienden geleend hadden hebben we die middag nog een gamedrive gedaan. Wederom veel olifanten gezien, maar daarnaast ook een luipaard! En dit schijnt best speciaal te zijn, luipaarden zijn erg moeilijk te spotten. Maar wij hebben hem gespot. En hoe… Zie foto, heerlijk relaxt in een boom..

Na deze gamedrive gingen Tessel en ik even take away eten halen (we hadden geen geld meer voor een maaltijd in t restaurant) ook was het inmiddels weer gaan regenen, dus we besloten de maaltijd maar in onze tent op te gaan eten. Bij onze tent aangekomen probeerde Tessel deze open te ritsen. Dat lukte niet helemaal dus ik wilde haar helpen, maar wat zag ik toen: de hele zijkant van de tent was opengescheurd! De apen waren waarschijnlijk weer opzoek geweest naar die lekkere appels en hetzelfde trucje met de ritst was ze niet meer gelukt, dus hebben ze de tent maar openen gescheurd. Na de apen uitgescholden te hebben zijn we ons eten maar in de douches/wc ruimte op gaan eten en een plan gaan bedenken voor die avond. We konden namelijk niet meer in de tent slapen. Naast dat de tent stuk was, waren door de regen ook veel van mijn spullen nat. Na het eten zijn we dan ook naar de receptie gegaan en hebben het verhaal vertelt. Uiteindelijk heeft de manager voor ons geregeld dat we in een tent konden slapen die al opgezet was. Een grote, waterdichte dus. Hier waren we erg blij mee.

Na met Mark wat biertjes bij de bar gedronken te hebben was het tijd voor een heuse afterparty in onze nieuwe tent. Daar had ik nog even de hoop dat de apen mijn gameboy spelletje van the lord of the rings hadden gevonden en het leven waar ik al een paar dagen mee liep te kloten hadden uitgespeeld, maar dat was helaas niet zo. Dus heeft Mark die avond wat pogingen gedaan, helaas zonder resultaat…

De volgende morgen, die wederom met regen begon, hebben Tessel en ik de mn geliefde tent maar bij elkaar geraapt en in de afvalbak gegooid. Daarna zijn we met onze Engelse vrienden richting Francistown gegaan. Tijdens deze rit ben ik voornamelijk bezig geweest met een leven verder te komen met mn lord of the ring spelletje. Mark heeft mij hier weer mee proberen te helpen. Zaten we hoor: als kleine kinderen op de achterbank. Maar we waren wel zoet ;-)

Aangekomen in Franistown hebben Tessel en ik een budgetroom geboekt. Daar waren we voor de verandering eens buren in plaats van bedgenoten.. Die avond zijn we nog gezellig met Ann, John en Mark uit eten geweest.
De volgende dag zouden Tessel en ik na het ontbijt met de bus weer vertrekken naar Gaborone. Net op het moment dat wij afscheid van onze Engele vrienden wilden nemen, kwam Ann naar ons toe. Of het ons leuk leek om met hen mee te gaan naar de Rhino Sanctuary. Tessel en ik hadden dit helemaal niet verwacht, maar ja, het leek ons heel leuk! We hadden namelijk nog geen neushoorns gezien..

Dus, een paar uur later zaten we weer met zn allen in hun auto.. Bij de Khama Rhino Sanctuary aangekomen gingen Tessel en ik even informeren of ze een chalet voor ons hadden, gezien het feit dat onze tent niet meer was… Dat hadden ze, maar helaas wel maar voor 1 nacht. En daar waren weer de Engelse vrienden onze redder in nood, als er geen annuleringen zouden zijn mochten we wel in hun auto slapen..

De eerste dag was al zo goed als voorbij, dus mee dan biertjes drinken bij de bar en een barbecue met onze vrienden hebben we die dag niet gedaan.

De volgende dag zouden we om 10 uur en gamedrive doen. Veel deren gespot. Onder andere neushoorns en giraffen. Ook hebben we die avond een gamedrive in het donker gemaakt. Dit was niet heel erg spectaculair, en vooral erg koud. Maar we hebben die avond wel een baby neushoorntje gezien, en helemaal op t einde ook nog 2 vechtende neushoorns.. Dat we terug kwamen weer een barbecue met onze vrienden gehouden. Lekker opgewarmd bij t vuur. En daarna hebben we plaats genomen in ons laatste slaapvertrek van deze vakantie: de auto van John en Ann. We hadden niet veel ruimte, ik kon net aan gestrekt liggen, maar Tessel is wat langer dan mij, dus die lag de heel nacht met haar benen gevouwen.. Maar voor 1 nacht was het heel goed te doen!

De volgende dag vertrokken we weer richting Gabs. Onderweg nog even in Molepolole gestopt om een voetbalwedstrijd uit de Botswana Premier Legue te bekijken. En we hebben de avond afgesloten at the Bull and Bush waar we gezellig wat met John, Ann en Mark gegeten en gedronken hebben. En dat was het einde van onze fantastische vakantie!

Verder is onze laatste week hier in Botswana alweer aangebroken. Nog maar een week en dan zien wij onze lieve vriendjes alweer op Johannesburg Airport, om samen met hen nog door Zuid-Afrika te reizen… To be continued!

Liefs, Annabel

p.s. Voor foto's en een eindelooslang verhaal: zie Tessel's waarbenjij.nu